هنرمند در این چیدمان با دعوت مخاطبان به راه رفتن درون اثر، به عوض مشاهده‌ی مجسمه‌ای مستقل، آنها را به وارد شدن و زیستن در فضای ذهنی خود فرا می‌خواند؛ فضایی شاعرانه پر از پیچ و تاب خطوط وبازی نور بر سطوح. او در اینجا قالب چیدمان را در خدمت بیان انتزاعی تغزلی به کار گرفته است.
آلبرتو پومودور عضو هیات داوران دو سالانه مجسمه‌سازان تهران، ضمن انتخاب این اثر به عنوان برگزیده‌ی سوم، بر حضور عناصری چون خط، سطوح تبدیل شونده، سایه روشن ونقش آنها در ایجاد اثری زیبا و معنی‌دار تاکید کرد.
