امیر معبد آذر ماه سال ۱۳۵۳ در شاهرود متولد شد. از نوجوانی ذوق و شوق هنر داشت و از بخت‌یاری او، پایان تحصیلات راهنمایی وی مصادف شد با گشایش هنرستان گرافیک در شاهرود به سال ۱۳۷۰؛ جایی که استادان بادانش و باانگیزه‌ای همچون محبی و بیطرف، فضایی سرشار از انرژی و عطش آموختن برای امثال او ایجاد کرده بودند. پس از پایان سال دوم هنرستان، به شوق آموختن بیشتر و همچنین دستیابی به استقلال مالی، به کارگاه استادان منیر و مهدی قان‌بیگی رفت. ایشان که دانش‌آموخته انگلیس بودند و با شیوه‌های هنر روز دنیا آشنایی داشتند، مسیر امیر معبد را روشن و هموار ساختند. چنان‌که به گفته خود امیر معبد، همان‌جا بود که خمیر وجودش ورزیده شد و انگیزه بیشتری برای کار و تحصیل در دانشگاه پیدا کرد.

معبد، پس پایان دوره هنرستان در سال ۱۳۷۴، وارد رشته نقاشی دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد تهران شد. سال سوم دانشگاه بود که به موسسه چارسوی هنر، به مدیریت استاد سعید روانبخش، رفت و همچون گذشته کار و زندگی آموخت. نخستین آموزه‌های وی درباره هنر معاصر برمی‌گردد به سال ۱۳۷۸ در موسسه چارسوی هنر و مجموعه کارگاه‌های نظری و عملی که با هدایت استادان ضیایی و قهرمانی برگزار می‌شد. این امر موضوع پایان‌نامه کارشناسی معبد را شکل داد که نخستین پایان‌نامه با موضوعی غیر از نقاشی، یعنی چیدمان، در دانشگاه آزاد بود. او سال ۱۳۸۰ دفاع کرد و یک سال پس از دریافت کارشناسی نقاشی، در سال ۱۳۸۱، کار عملی پایان‌نامه خود را به سومین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران ارائه داد و جایزه سوم را از آن خود کرد.

امیر معبد هنرمندی چندوجهی و تجربه‌گر است که با رسانه‌های مختلفی کار می‌کند و آثار قابل تاملی در مجسمه، چیدمان، اجرا و هنر محیطی دارد. اغلب آثار او مفاهیم و تعاریف زندگی انسان را به چالش گرفته و با درگیر کردن مخاطب در فضا، عواطف بیننده را برمی‌انگیزد. در برخی چیدمان‌های وی، با اشیای حاضر و آماده و روزمره‌ای مواجه می‌شویم که که هر یک حاوی کنایه‌ها و اشارات فرهنگی و اجتماعی هستند. خشونت و رنج مضمون عمده اجراها و چیدمان‌های اوست.